Het C-woord, veel mensen kunnen het woord niet meer horen. Na een jaar waarin we fors in onze vrijheid zijn beperkt, verlangen we massaal weer naar een normaal leven. Een logische gedachte die je simpelweg voor waarheid aan kunt nemen, maar het triggerde ons om op onderzoek uit te gaan waarom we zo verlangen naar ons voormalige leventje. Wij ontdekten 4 redenen waarom ons oerinstinct begint te mopperen.
De eerste en misschien wel de belangrijkste reden waarom ons oerinstinct begint te mopperen is: Het gebrek aan veiligheid. Vooral in het begin van de uitbraak van het virus waren wij angstig. De wereld stond op kop, niks was nog voorspelbaar, alles was ongrijpbaar. De mens werd flink aangetast in de belangrijkste levensbehoefte: veiligheid.
Onze oerdrift is leven en daarbij hoort: overleven. En als we in een onveilige situatie leven wordt ons instinct aangetast. Dat is wat er eigenlijk nog steeds gebeurd. Want wij bevinden ons nog steeds in deze situatie: niemand kan voorspellen wanneer we het normale leven weer kunnen oppakken. Gelukkig hebben we wat lichtpuntjes in het verschiet, maar de basisbehoefte wordt nog niet volledig vervuld.
Ons oerinstinct begint ook te klagen omdat we het afgelopen jaar sterk zijn beperkt in het maken van onze eigen keuzes. We konden niet winkelen, we konden niet uit eten wanneer we dat wilden, en we konden niet meer genieten van live muziek. En als we dan als alternatief een flinke wandeling in het park maakten om er toch even uit te zijn, werden we weggestuurd omdat er teveel mensen op die plek waren, met soms een boete tot gevolg. Heftig, want de wetenschap heeft bewezen dat de mens nu eenmaal de basale behoefte heeft eigen keuzes te maken. Dit is terug te leiden naar onze basisbehoefte variatie. Ons brein heeft verandering, uitdaging en zelfs onzekerheid nodig om te kunnen overleven. Het houdt ons scherp.
Een andere reden waarom ons oerinstinct in opstand komt is dat wij bijna geen mogelijkheden hadden om sociale contacten te leggen. Dat begon al bij geen hand mogen geven wanneer je kennis maakt met iemand (ik kan er nog steeds niet aan wennen), geen omhelzing wanneer iemand je júist nodig heeft, niet in groepsverband kunnen sporten, samengevat: niet onder de mensen te kunnen zijn. Grotendeels werd het contact met mensen digitaal opgevangen door online werkmeetings en online onderwijs. Maar deze wijze van sociale contacten belemmert het gevoel echt verbonden met elkaar te zijn. In ons vorige blog noemden we al dat communicatie voor het grootste gedeelte bestaat uit lichaamstaal. En dat missen we in onze online contacten.
De vierde reden waarom ons oerinstinct tegensputtert is dat we zijn beperkt om nieuwe dingen te leren. Mensen willen groeien, zichzelf ontwikkelen. Ook deze behoefte is weer terug te leiden naar ons instinct. In de natuur staat ”niet meer groeien” voor stilstand met als gevolg sterven. Mensen moeten dus vanuit nature blijven leren om te kunnen overleven. Ook deze basisbehoefte heeft in het afgelopen jaar dus een behoorlijk deuk opgelopen. Want als je al in je keuzevrijheid wordt beperkt, hoe kun jij jezelf dan nog ontwikkelen?
Gelukkig zijn mensen in staat om alternatieven te bedenken in deze moeilijke tijd. Wist je al dat er in de Achterhoek een omscholingsfonds is opgezet? Deze stelt iedereen die in de Achterhoek werkt of wil werken in de gelegenheid zich te laten omscholen binnen een vakgebied waar duurzaam werk is te verwachten: https://achterhoek.lerenenwerken.nl/achterhoek/scholingsvoucher
Onze tip: Wees er wel snel bij, want er zijn 1200 vouchers beschikbaar gesteld.
Gelukkig kunnen wij toch in één van onze basisbehoeften worden voorzien door dit mooie initiatief. Wie weet wordt ons oerinstinct op korte termijn weer getemd.